ഫ്രണ്ട് റിക്വസ്റ്റ്- friend request -a story by റിനു അബ്ദുല്‍ റഷീദ്

ഒരു പക്ഷേ ഈ കഥയില്‍ നിങ്ങള്‍ പരിചയപ്പെടുന്ന കഥാപാത്രങ്ങളും,സന്ദര്‍ഭങ്ങളും സാങ്കല്‍പ്പികമായിരിക്കാം ,അല്ലെങ്കില്‍ അതല്ലായിരിക്കാം.അത് ചിലപ്പോള്‍ നിങ്ങളാണെന്നു തോന്നുന്നുവെങ്കില്‍ തെറ്റിദ്ധരിക്കണ്ട ,അത് നിങ്ങള്‍ തന്നെയായിരിക്കും.അത് എന്‍റെ കുറ്റമല്ല  !.
___________________
 ഓണ്‍ലൈനില്‍  കുത്തിയിരുന്നു ഈ കഥ വായിക്കാന്‍ താല്‍പ്പര്യം ഇല്ലാത്തവര്‍ ഇവിടെ ക്ലിക്ക്  ചെയ്താല്‍
പി ഡി എഫ് രൂപത്തില്‍ കിട്ടും. വെറുതേ ഇരിക്കുമ്പോള്‍  വായിക്കാം .
ഓം ഹ്രീം ഡൌണ്‍ലോഡ് ആകട്ടെ  !
 _____________________

ബ്ലോഗില്‍ വ്യൂവേഴ്സിന്‍റെ എണ്ണം പതിവിലും കുറഞ്ഞപ്പോള്‍ അടുത്ത പോസ്റ്റ്‌ ഇടേണ്ട സമയം അടുത്തു തുടങ്ങി എന്നു തോന്നി.എന്തായാലും ഒന്ന് ഫേസ്ബുക്കില്‍ കയറിയിട്ട്‌ വരാം എന്ന് കരുതി,പതിയെ ഫേസ്ബുക്കിന്‍റെ ലോഗിന്‍ പേജിലേക്ക് കയറി,

ലോഗിന്‍ ചെയ്തപ്പോള്‍ എന്നത്തേയും പോലെ 20 നു മുകളില്‍ നോട്ടിഫിക്കേഷനും ഒന്ന് രണ്ടു മെസ്സേജും.ഫ്രണ്ട് റിക്വസ്റ്റിന്‍റെ മുകളില്‍ നØരുകള്‍ ഒന്നും കാണാഞ്ഞത് ഒരു വല്ലാത്ത അവസ്ഥ ആയിപ്പോയി.

എങ്കിലും ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷ കൈവിടാതെ ഒന്ന് രണ്ടു പ്രൊഫൈലുകള്‍ സെര്‍ച്ച്‌ ചെയ്തു. ചിന്തിക്കണ്ട പെണ്‍കുട്ടികളുടെ തന്നെ ! .
കുറച്ച് ഉമ്മച്ചിക്കുട്ടികളുടെ പേരുകള്‍ സെര്‍ച്ച്‌ ബോക്സില്‍ ടൈപ്പ് ചെയ്തു കൊടുത്തപ്പോള്‍ വന്ന ലിസ്റ്റില്‍ ഒരുമാതിരി കാണാന്‍ കൊള്ളാവുന്ന പ്രൊഫൈല്‍ പിക്ചര്‍ ഉള്ള പ്രൊഫൈലുകളില്‍ കയറി ഒന്ന് പരതുന്ന സമയത്താണ് എന്‍റെ ഒരു ഫ്രണ്ട് ദിനിഫ്ത്തീരിയ റൊമധാനി  എന്ന ഇന്‍ഡോനേഷ്യന്‍ യുവതി എന്നോട് പറഞ്ഞത് ഓര്‍മ്മ വന്നത്,.

 “നിങ്ങളുടെ ഇന്ത്യയിലും പാകിസ്ഥാനിലും ഉള്ള പെണ്‍കുട്ടികളെ കാണാന്‍ എന്ത് ചന്തമാണെന്ന് !”.

അതില്‍ അതിശയിക്കാനോന്നുമില്ലല്ലോ,സുന്ദരികളല്ലേ അവര്‍?.

ഇന്ത്യാ പാകിസ്താന്‍ മത്സരം, കളി കാണാന്‍ വേണ്ടി മാത്രമല്ല ഞാനും എന്‍റെ കൂട്ടുകാരും ടി വി ക്ക് മുന്‍പില്‍ ചടഞ്ഞു കൂടി ഇരിക്കുന്നത്,രണ്ടു ടീമിനെ സപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്യാനും ഗാലറിയില്‍ ചന്തമുള്ള പെണ്‍കുട്ടികള്‍ വരും,ഇരു ടീമും ബൌണ്ടറി നേടു¶Ø¯ഴും സിക്സറടിക്കു¶Ø¯ഴും  ക്യാമറ തിരിക്കുന്ന അണ്ണന്മാര്‍ പതിയെ പെണ്‍കുട്ടികളെ കവര്‍ ചെയ്യും.അതും കാത്ത് ഇരിക്കുന്ന ഒരു ടീം ഉണ്ട് ഞങ്ങള്‍ക്ക്.

അങ്ങനെ അവരോടു സംസാരിച്ചിരിക്കുന്ന സമയത്ത് നമ്മുടെ ഇന്ത്യയും പാകിസ്ഥാനും തമ്മിലുള്ള പ്രശ്നങ്ങളും സാനിയയുടെ കല്യാണക്കാര്യവും എല്ലാം പറഞ്ഞു പറഞ്ഞു അവസാനം പാകിസ്ഥാനില്‍ നിന്നുള്ള ആരും തന്നെ എന്‍റെ ഫ്രണ്ട് ആയിട്ടില്ല എന്ന് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.എന്നോട് എന്തോ കഷ്ട്ടം തോന്നിയിട്ടാവണം അവര്‍ എനിക്ക് ഒന്ന് രണ്ടു പെണ്‍കുട്ടികളെ സജെസ്റ്റ് ചെയ്തു തന്നു.

അങ്ങിനെ അവര്‍ സജെസ്റ്റ് ചെയ്തു തന്ന പെണ്‍കുട്ടികള്‍ക്ക് ഓരോ റിക്വസ്റ്റ് അയച്ചു,വെറുതേ അല്ല ,അല്‍പ്പം മാന്യമായിത്തന്നെ. നമ്മള്‍ ഇന്ത്യാക്കാരെ അവര്‍ എങ്ങനാണ് നോക്കിക്കാണുന്നത് എന്ന് വലിയ ഉറപ്പില്ലാത്തതിനാല്‍
വായിച്ച ഒരു ഇംഗ്ലീഷ് നോവലിലെ ചില അടിപൊളി വാക്കുകള്‍  വെച്ച് കീച്ചി ഒരു മെസ്സേജും അങ്ങ് അയച്ചു അതിന്‍റെ കൂടെ.
 “First impression is the best impression”,
എന്ന് ആരോ പറഞ്ഞത് സത്യമാണോ എന്ന് നോക്കണമല്ലോ.....
പിന്നെ പാകിസ്ഥാനി പ്രൊഫൈലുകളില്‍ കയറിയാല്‍ ഉമ്മച്ചിക്കുട്ടികളെ കണ്ടില്ലെന്ന്‍ ആരും  പരാതി പറയില്ല ,കാരണം അവിടെ മൊത്തം ഞമ്മന്‍റെ കൂട്ടരാണല്ലോ !.
സാനിയ അവിടെ ചെന്നപ്പോള്‍ എന്തായിരുന്നു അവസ്ഥ എന്ന് അറിയില്ല, ‘നാച്ച് ബലിയെ’ എന്ന റിയാലിറ്റി ഷോയില്‍ സാനിയയും മാലിക്കും ഒരുമിച്ച് ഡാന്‍സ് ചെയ്യുന്ന കണ്ടാല്‍ ...
എന്‍റെ പള്ളീ .......
വര്‍ഷങ്ങളായി സ്നേഹത്തോടെ കഴിയുന്ന രണ്ടു രാജ്യങ്ങളിലെ ദØതികള്‍ എന്നേ പറയൂ....
സത്യാവസ്ഥ അതല്ലെങ്കില്‍ പ്പോലും , നമ്മള്‍ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നില്ലേ രണ്ടു രാജ്യങ്ങളും ഒരു നല്ല നാളെക്കായി ഒരുമിച്ച് പ്രവര്‍ത്തിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍ എന്ന്!.പറഞ്ഞിട്ടെന്തു കാര്യം,നമ്മള്‍ മാത്രം വിചാരിച്ചാല്‍ പോരല്ലോ?..

ഫേസ്ബുക്കിലെ ആദ്യ ജോലി കഴിഞ്ഞ സ്ഥിതിക്ക് പിന്നെ നോട്ടിഫിക്കേഷനിലേക്ക് ഒന്ന് നോക്കി, ഓരോ പെണ്‍പിള്ളേരുടെ ഫോട്ടോയ്ക്ക് എന്നെക്കൂടാതെ  കമന്‍റ് അയച്ചവരുടെ നീണ്ട ഒരു നിര തന്നെ അവിടെ കണ്ടു.അതിലും രസകരമായ ഒരു കാര്യമുണ്ട്.

ഇത്തരം ഫോട്ടോകളുടെ ഉടമ നമ്മള്‍ ഒരു കമന്‍റ് ഇട്ടാല്‍ നമ്മളോട് പിന്നെ ചാറ്റ് ചെയ്യില്ല,പകരം അതിന്‍റെ ബാക്കി കമന്‍റ്സുകളായി റിപ്ലേ നല്കിക്കൊണ്ടേ ഇരിക്കണം. എങ്കില്‍ കാണുന്ന ഒരു സന്തോഷമുണ്ടല്ലോ.. ഹോ, പിന്നെ ഒരാഴ്ച്ചക്കത്തേക്ക് നമ്മള്‍ മെസ്സേജ് അയച്ചാല്‍ അപ്പപ്പോള്‍ തന്നെ റിപ്ലെ തരും,അല്ലെങ്കില്‍ ഒരാഴ്ച്ച കഴിഞ്ഞാല്‍ പോലും റിപ്ലേ തരാത്ത ടീംസാ..!

കഴിഞ്ഞ ദിവസം 17 ലൈക്കും 32 കമെന്‍റ്സും കണ്ട ഫോട്ടോയ്ക്ക് ഇന്ന് 142 ലൈക്കും 238 കമന്‍റ്സും! ..
പള്ളീ.. ഇവിടെ ആഴ്ചയ്ക്കാഴ്ച്ചക്ക് പ്രൊഫൈല്‍ ഫോട്ടോ മാറ്റുന്ന നമ്മുടെ അണ്ണന്മാര്‍ക്ക് ഈ 17 ലൈക്ക് തന്നെ ധാരാളം എന്ന അവസ്ഥയാണ്,പോരാത്തതിന്
‘അളിയാ എന്‍റെ പുതിയ ഫോട്ടോ കണ്ടോ ? ,ഒരു ലൈക്കും കുറച്ചു കമന്റുകളും ഇട്ടേക്കണേ എന്നും പറഞ്ഞുള്ള മെസ്സേജുകളും.അഥവാ നമ്മള്‍ ഇത്തരത്തില്‍ ലൈക്ക് ചെയ്തില്ലെങ്കിലോ, എന്‍റെ ഫോട്ടോയ്ക്ക് തന്ന ലൈക്ക് അവന്‍ തിരിച്ചെടുക്കും’.
ഉള്ളത് കൂടി പോകുമല്ലോ എന്നോര്‍ത്ത് ഞാന്‍ ലൈക്ക് അടിക്കും.

വെറുതെയാണോ ഫേസ്ബുക്കില്‍ ഫേക്ക് പ്രൊഫൈലുകള്‍ കൂടുന്നത്? . ഹോസ്റ്റലില്‍ നില്‍ക്കുന്ന സമയത്ത് എന്‍റെ കുറെ ഫ്രണ്ട്സും ഉണ്ടായിരുന്നു, ഇത്തരം പ്രൊഫൈലുകള്‍ ഉള്ളവര്‍,രാത്രിയാകു¶Ø¯ള്‍ എല്ലാത്തിനും ചാറ്റിംഗ് തന്നെ പണി.ഏതെങ്കിലും പാവം ചെറുക്കനെക്കൊണ്ട് ഇക്കിളി വര്‍ത്തമാനം പറയിക്കുന്നതാണ് ഈ ടീംസിന്‍റെ പ്രധാന വിനോദം,തൊട്ടപ്പുറത്തുള്ള റൂമിലുള്ളവരെപ്പോലും ഇവന്മാര്‍ വെറുതെ വിടില്ല.അതോ ആ ഫേക്ക് പ്രൊഫൈലുകളില്‍ കയറിയാല്‍ ഒറിജിനലിനെ വെല്ലുന്ന രീതിക്ക് പണിഞ്ഞിട്ടിരിക്കുന്നത് കാണാം.
മറ്റുള്ളവരെ വിശ്വസിപ്പിക്കാനായി എവിടുന്നെങ്കിലും ഊറ്റുന്ന ഫോട്ടോകള്‍ പ്രൊഫൈലിലും പിന്നെ ഇതിനെപ്പറ്റി(ഫേക്ക്)  അറിയാവുന്ന കുറച്ചു ഫേക്കന്‍മാരുടെ ഫേക്ക് പ്രൊഫൈലുകളില്‍ ടാഗ് ചെയ്ത ഫോട്ടോസായും അവര്‍ മാറ്റും,പുറത്തുനിന്നു നോക്കുന്നവര്‍ക്ക് ഇതൊരു ഫേക്ക് ആണെന്ന് തോന്നുകയേയില്ല.അത്തരത്തില്‍ ദിവസവും ഓരോ സ്റ്റാറ്റസുകളും ഇടാനും ഇവര്‍ മറക്കാറില്ല.പ്രൊഫൈല്‍ തപ്പുന്നവന് ഇതൊരു ഫേക്ക് ആണെന്ന് തോന്നരുതല്ലോ?.ഇതിനു വേണ്ടി അവര്‍ എന്തും ചെയ്യും.എന്തായാലും ഇവരുടെ കൂടെക്കൂടി ഫേക്ക് പ്രൊഫൈല്‍ എങ്ങനെ തിരിച്ചറിയാം എന്ന് പഠിക്കാന്‍ പറ്റിയത് ഒരു വലിയ സംഭവമായി ഞാന്‍ കരുതുന്നു !..
പിന്നെ അത്യാവശ്യം ചില സമയങ്ങളില്‍ ഈ ഫേക്ക് പ്രൊഫൈലുകള്‍ക്ക് അന്യായ ഡിമാന്‍റാ,ഒറിജിനല്‍ പ്രൊഫൈലിനു സാധിക്കാത്ത പല കാര്യങ്ങളും ഈ ഐറ്റം കൊണ്ട് നേടാന്‍ പറ്റും.
ഇതുണ്ടാക്കുമ്പോള്‍ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട ചില അടിസ്ഥാന കാര്യങ്ങളുണ്ട്,

പേരിന്‍റെ അവസാനം വല്ല നായരെന്നോ വര്‍മ്മയെന്നോ ചേര്‍ത്തുവേണം ക്രിയേറ്റ് ചെയ്യാന്‍..കാരണം ഈ പേരുകള്‍ക്കാ ആണ്‍കുട്ടികളുടെ ഇടയില്‍ ഡിമാന്‍റ്.

തട്ടത്തിന്‍ മറയത്ത് വന്നതിനു ശേഷം ചില ഉമ്മച്ചിക്കുട്ടികളുടെ പേരും,അന്നയും റസൂലിനും ശേഷം കുറച്ച് അമ്മാമ്മ പേരുകള്‍ക്കും ഡിമാന്‍റായിത്തുടങ്ങി എന്നൊരു അറിവ് കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്.
എന്തിരുന്നാലും നമ്മള്‍ ബോയ്സ് ഒന്ന് സൂക്ഷിക്കുന്നത് നന്ന്.
തൊട്ടടുത്തിരിക്കുന്നവനും പണി തരുന്ന കാലമാ....
സൂക്ഷിച്ചാല്‍ കുറച്ചു രാത്രികളും കുറച്ചു കറന്‍റും ലാഭിക്കാം.
ഇങ്ങനെയൊക്കെ ചിന്തിച്ചിരുന്നപ്പോള്‍ ഒരു വെള്ളിടി പോലെ ഞാനത് കണ്ടു !.
എന്‍റെ ഫ്രണ്ട് റിക്വസ്റ്റിന്‍റെ മുകളിലൊരു നമ്പര്‍...
ഒരു പുതിയ ഫ്രണ്ട് റിക്വസ്റ്റ്!!!
മനസ്സില്‍ ഇതുവരെ ചിന്തിച്ചു കൂട്ടിയതൊക്കെ എങ്ങോട്ടോ പറന്നു പോയി.പതിയെ അതില്‍ ഒന്ന് ക്ലിക്ക് ചെയ്യാന്‍ എന്‍റെ കൈകളെ നിയന്ത്രിക്കേണ്ടി വന്നില്ല.
അത് താനേ അതില്‍ ക്ലിക്ക് ചെയ്തിരുന്നു.

പാര്‍വതി വര്‍മ്മ !.
പേര് കൊള്ളാം ,അവസാനം വര്‍മ്മയുണ്ട്,അപ്പൊ കാണാനും കിടു ആയിരിക്കും.
ക്ഷത്രിയ രക്തമല്ലേ ..മോശമാകില്ല...
എങ്കിലും ഒരു പെണ്‍കുട്ടി ഇങ്ങോട്ട് റിക്വസ്റ്റ്‌ തരിക,ഒരു ഫേക്ക് പ്രൊഫൈലിന്‍റെ ചൂട് അടിക്കുന്നപോലെ തോന്നി എനിക്ക്.

പ്രൊഫൈലില്‍ നോക്കി,സ്വന്തം ഫോട്ടോ തന്നെയാണ് ഇട്ടിരിക്കുന്നതെന്ന് തോന്നി.ഒരു മൊഞ്ചുള്ള വര്‍മ്മക്കുട്ടി.

പടച്ചോനേ ഇത് വ്യാജനാകല്ലേ......ഞാന്‍ ഒന്ന് പ്രാര്‍ഥിച്ചു.
ഇത്രയും നേരം ചിന്തിച്ചു കൂട്ടിയതും ഇതേ പേരുകളെ ക്കുറിച്ചാണല്ലോ എന്ന് പെട്ടെന്ന് ചിന്തിച്ചുപോയി.

ഇതും അതുപോലുള്ള ഒരു വ്യാജ പ്രൊഫൈല്‍ ആയിരിക്കും എന്ന് കരുതി,ഒരു നല്ല രീതിയിലുള്ള തിരച്ചില്‍ അങ്ങട് തുടങ്ങി,വ്യാജനാണെന്ന് കരുതുന്ന ഒന്നും ഞാന്‍ ഈ പ്രൊഫൈലില്‍ കണ്ടില്ല എന്നുറപ്പായപ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ ഒരു ലഡ്ഡു പൊട്ടി,എന്ന് പറയുന്ന അവസ്ഥയായിരുന്നു.

എനിക്ക് റിക്വസ്റ്റ് അയക്കാനും ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയോ? അസംഭവ്യം ! .

ഇത്തരം കാര്യങ്ങള്‍ എന്‍റെ പ്രൊഫൈലില്‍ അപൂര്‍വമാണ്.ആദ്യം ഫ്രണ്ട് റിക്വസ്റ്റ് അക്സെപ്റ്റ് ചെയ്യാം,പിന്നെ ഒന്നു കൂടി സെര്‍ച്ച്‌ ചെയ്യാം എന്ന് കരുതി.അപ്പോള്‍ കുറച്ചുകൂടി ഡീറ്റയില്‍സ് കിട്ടുമല്ലോ?. റിക്വസ്റ്റ് അക്സെപ്റ്റ് ചെയ്തു.
അങ്ങനെ തപ്പിത്തപ്പി കാടുകേറിക്കൊണ്ടിരുന്നപ്പോ ഒരു ചാറ്റ് ബോക്സ്‌ തുറന്നു വന്നു.

പാര്‍വതി വര്‍മ്മ!

“ഹായ്”

എന്താ ഇത് !, ഒരു പെണ്‍കുട്ടി ആദ്യം ഹായ് പറയുന്നോ?. സാധാരണ നമ്മള്‍ പത്തു വട്ടമെങ്കിലും ഹായ് പറഞ്ഞാലേ ഇവര്‍ ഒരു ഹായ് എങ്കിലും പറയൂ..
അതിശയം മറച്ചു വെച്ചുകൊണ്ട് ഞാനും പറഞ്ഞു ഒരു ഹായ്.

“ഹായ്,എന്നെ എങ്ങിനെ അറിയും താന്‍ ? ”

അല്ല, അറിയണമല്ലോ ഏതു വഴിയാ ഈ റിക്വസ്റ്റ് വന്നതെന്ന്?
“ഞാന്‍ തന്‍റെ ബ്ലോഗ്‌ വായിക്കാറുണ്ട്,ഇന്ന് അതില്‍ തന്‍റെ ഫേസ്ബുക്ക് പ്രൊഫൈല്‍ ലിങ്ക് കണ്ടു, ഒന്ന് നേരിട്ട് സംസാരിക്കാമല്ലോ എന്ന് കരുതി റിക്വസ്റ്റ് അയച്ചതാ...”

ഓ.. അപ്പൊ അതാണ്‌ ഈ റിക്വസ്റ്റിന്‍റെ പിന്നിലെ രഹസ്യം!
www.facebook.com/badges നു നന്ദി.കഴിഞ്ഞ ദിവസമാണ് ബ്ലോഗ്ഗില്‍ നമ്മുടെ ഫേസ്ബുക്ക് പ്രോഫൈലിലെക്കുള്ള ബാഡ്ജ് ആഡ് ചെയ്യാം എന്ന് അറിഞ്ഞത്.അപ്പോള്‍ തന്നെ ആ കര്‍ത്തവ്യം അങ്ങട് പൂര്‍ത്തിയാക്കി.
ഓരോ റിക്വസ്റ്റ് വരുന്ന വഴിയേ !.
 ഇന്ന് ഓരോ ബ്ലോഗ്ഗിന്‍റെയും വ്യൂവേഴ്സിനെ കൂട്ടുന്നത് ഫേസ്ബുക്ക് വഴിയാണല്ലോ? അത് കൊണ്ട് ഞാനും
ആ വഴി തന്നെ തിരഞ്ഞെടുത്തു.ഒരിടത്തും നമ്മള്‍ പിറകിലോട്ട് പോകരുതല്ലോ?
ഞമ്മടെ സ്വന്തം ബ്ലോഗ്ഗായ www.rinuar.blogspot.in നെ ഒന്ന് വിപുലീകരിക്കണം എന്ന ചിന്ത കുറച്ചു നാളായി ഉണ്ടായിരുന്നു.ഇപ്പോള്‍ അതിന്‍റെ ഗുണങ്ങള്‍ കണ്ടു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

“ഓഹ് ,വളരെ സന്തോഷം,താന്‍ എന്‍റെ ബ്ലോഗ്‌ വായിക്കാറുണ്ടെന്നു കേട്ടതില്‍.”
-ഒരു ഓസ്കാര്‍ നോമിനേഷന്‍ കിട്ടിയ സന്തോഷത്തോടെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.

“നല്ല കുറച്ചു പോസ്റ്റുകള്‍ ഞാന്‍ അതില്‍ കണ്ടിരുന്നു. ‘അതേ കാരണത്താല്‍’ എന്ന ആ പരിചയപ്പെടുത്തല്‍ വായിച്ചു,ആ  ഷോര്‍ട്ട് ഫിലിം കാണുകയും ചെയ്തു.”

ഹായ് ,എന്‍റെ ബ്ലോഗില്‍ നിന്നും അര്‍ത്ഥം ഉള്‍ക്കൊണ്ട് ആ ചിത്രം ആരെങ്കിലുമൊക്കെ കണ്ടു എന്നറിഞ്ഞപ്പോള്‍ എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു പെരുത്ത് സന്തോഷം തോന്നി.

“എന്ത് തോന്നി ,അത് കണ്ടു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍?” ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.

“ഒരുപാട് യഥാര്‍ത്ഥ സംഭവങ്ങളുമായി സാമ്യമുള്ള ഒരു കഥയായിരുന്നു അത്.പക്ഷെ അത് എല്ലാ അച്ഛന്മാരെയും വേദനിപ്പിക്കുന്ന ഒരു ചിത്രമായിപ്പോയി.”

“ഏയ്,ഒരിക്കലുമില്ല.എല്ലാവരെയും അതില്‍ പരാമര്‍ശിച്ചിട്ടില്ലല്ലോ.അച്ഛന്‍ എന്ന വാക്കിന്‍റെ അര്‍ഥം അറിയാതെ പോയ ഒരു കൂട്ടം ആളുകള്‍ നമ്മുടെ ഇടയില്‍ തന്നെയുണ്ട്.അവരെയാണ് ഈ ഷോര്‍ട്ട്ഫിലിം ലക്ഷ്യം വെയ്ക്കുന്നത്.അല്ലാതെ എല്ലാരെയുമല്ല.”- ഞാന്‍ തിരുത്തി.

“എങ്കിലും?’ ഒരു സംശയത്തിന്‍റെ മുനയോടെ അവള്‍ ചോദിച്ചു.

“എന്ത് ‘എങ്കിലും’ ”?.

“എങ്കിലും ഈ ചിത്രം  കാണുന്ന പെണ്‍കുട്ടികള്‍ക്കെല്ലാം തന്‍റെ അച്ഛനോട് ഒരു അകല്‍ച്ച വരില്ലേ?,തന്‍റെ മകളെ വീട്ടില്‍ അച്ഛനൊപ്പമാക്കി പുറത്തു പോകാന്‍ പോലും ഒരമ്മ മടിക്കില്ലേ?”-അവള്‍ ചോദിച്ചു.

“പാര്‍വതീ.. താന്‍ ഏതു ലോകത്താ ജീവിക്കുന്നത്? നമ്മുടെ നാട്ടില്‍ ഇന്ന് ഒരു പെണ്‍കുട്ടി ജനിച്ചു കഴിയുന്നത്‌ മുതല്‍  ആ പെണ്‍കുട്ടിയുടെ അമ്മയുടെ മനസ്സില്‍ തീയാണ്.ആ കുഞ്ഞു വളര്‍ന്നു പെണ്ണാകുന്നത് വരെ.”-അല്‍പ്പം കട്ടിക്ക് തന്നെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.

“what you mean ?”- അവളുടെ നെറ്റി ചുളിഞ്ഞു കാണും ഇത് പറഞ്ഞപ്പോള്‍.

“സ്വന്തം ബന്ധുക്കളുടെയും,അധ്യാപകരുടേയും,സഹപാഠികളുടെയും,
അയല്‍ക്കാരുടേയും,സഹപ്രവര്‍ത്തകരുടേയും പീഠനത്തിനിരയാകാതെ  അവളെ സംരക്ഷിക്കണം, വളര്‍ത്തി ഒരു പെണ്ണാക്കണം. വിവാഹം കഴിപ്പിച്ചു വിട്ടാലോ ,ഭര്‍തൃഗൃഹത്തില്‍ നിന്നുയരുന്ന ഓരോ ശബ്ദത്തിനും കാതോര്‍ക്കണം,ശരിക്കും പറഞ്ഞാല്‍ ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയുടെ അമ്മയ്ക്ക് മരണം വരെ ഒരു പോള കണ്ണടക്കാനാവില്ല  സമാധാനത്തോടെ.” -ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.

“മം... താന്‍ ആ പറഞ്ഞത് ശരിയാ ,ഞാന്‍ അതിനോട് യോജിക്കുന്നു.ഇത്തരത്തിലുള്ളവര്‍ നമ്മുടെ നാടിനു തന്നെ ശാപമാ,ഒരു പെണ്‍കുട്ടിക്ക് ഇന്ന് ധൈര്യത്തോടെ പുറത്ത് പോകാന്‍ പറ്റുമോ? തനിക്ക് ചുറ്റുമുള്ള എല്ലാവരെയും അവള്‍ ഭയക്കണം.സ്വയ രക്ഷയ്ക്കായി ഏതെങ്കിലും ആയോധന കലകള്‍ പഠിച്ചാലേ ഈ പ്രശ്നങ്ങള്‍ക്കെല്ലാം ഒരു അറുതി വരുത്താനാകൂ..!”-അവള്‍ പറഞ്ഞു.

നാട്ടിലെ പെണ്‍കുട്ടികളെല്ലാം ഇതൊക്കെ പഠിച്ചാല്‍ നമ്മുടെ ചെക്കന്മാര്‍ അടിച്ചു പെരുപ്പിച്ച് നടക്കുന്ന മസിലുകള്‍ക്ക് ആരു സമാധാനം പറയും?,തിരക്കൊഴിഞ്ഞ ബസ്റ്റാന്‍റും,സ്കൂള്‍,കോളേജ് പരിസരങ്ങളും ,ഹോ ചിന്തിക്കാന്‍ കൂടി വയ്യ..-ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ ചിന്തിച്ചു.

“ഒരു ആയോധനകല പഠിച്ചു എന്ന് കരുതി പൂര്‍ണമായും പെണ്‍കുട്ടികള്‍ സുരക്ഷിതരാകുമെന്ന്‍ താന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നുണ്ടോ? ”

“ഇല്ല! എങ്കിലും മനസ്സിന് ഒരു ഉറപ്പ് വരുമല്ലോ താന്‍ സ്വതന്ത്രയാണെന്ന്‍.”- ഒരു ദൃഡവിശ്വാസം എനിക്ക് തോന്നി,അവളുടെ ഈ വാക്കുകളില്‍.

“ങും.വിശ്വാസം ,അതാണല്ലോ എല്ലാം,ആട്ടെ, തനിക്കെന്തെങ്കിലും അറിയുമോ ഇത്തരത്തില്‍ ?”.- ഒരു തമാശ രൂപേണ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.

“ഇല്ല”

“അതെന്താ തനിക്ക് വിശ്വാസം വേണ്ടേ ? തനിക്ക് സ്വതന്ത്രയാവണ്ടേ?”

“താനെന്താ എന്നെ കളിയാക്കുകയാണോ?” - ആ വാക്കുകളില്‍ അല്‍പ്പം ദേഷ്യം കലര്‍ന്നിട്ടില്ലേ എന്ന് ഞാന്‍ ചിന്തിച്ചു..

“ഏയ് ,ഒരിക്കലുമില്ല.ഇത്രത്തോളം പറഞ്ഞത് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു എന്നെ ഉള്ളു”

“പഠിക്കണം.സ്വയരക്ഷയ്ക്കു വേണ്ടി മാത്രമല്ല ,ഒരു ആയോധന കല അറിഞ്ഞിരിക്കുന്നതും നല്ലതല്ലേ?”-അവള്‍ പറഞ്ഞു.

“നല്ലത് തന്നെ!”- ഞാന്‍ തുടര്‍ന്ന് വന്നേക്കാവുന്ന ചോദ്യങ്ങളില്‍ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു മാറി.

സംസാരിച്ചിരിക്കുന്നതിനിടയിലും ഞാന്‍ പാര്‍വതിയുടെ പ്രൊഫൈല്‍ ചികയാന്‍ മറന്നില്ല.

മൂന്നാം വര്‍ഷ bds  വിദ്യാര്‍ഥിനിയാണ്,ചെന്നൈയിലുള്ള ഏതോ ഒരു കോളേജിന്‍റെ പേരും ഉണ്ട്.വായില്‍ കൊള്ളാത്ത ഒരു പേര്.അത് ശ്രദ്ധിക്കാന്‍ ഞാന്‍ പോയില്ല.
നാട്ടിലെങ്ങും കോളേജ് ഇല്ലാതിരുന്നിട്ടാ,ഇവരൊക്കെ തമിഴ്നാട്ടില്‍ പോകുന്നത്?,
അത് പറയാന്‍ എനിക്ക് പറ്റില്ല,കാരണം ഞാനും കുറച്ചു നാള്‍ അവിടായിരുന്നു.
എന്ജിനീയറിംഗ് എന്നുംപറഞ്ഞു പോയതാ..!

കേരളത്തനിമയുള്ള ഒരു സെറ്റ് സാരിയുടുത്ത് നില്‍ക്കുന്നതാണ് പ്രൊഫൈല്‍ പിക്ചര്‍.ഏതോ ഓണാ¶Œ¯ഷപരിപാടിക്ക് എടുത്തതാവും ഞാന്‍ കരുതി,ഫാമിലി ഫോട്ടോകളില്‍ വളരെ സുന്ദരിയായായിരുന്നു അവള്‍.ഫോട്ടോയ്ക്കെല്ലാം പോസ് ചെയ്യാന്‍ ഒരു പ്രത്യേക കഴിവുള്ള പോലെ തോന്നി.അല്ലേലും പെണ്‍കുട്ടികളെ അതിനാരും പഠിപ്പിക്കണ്ടല്ലോ?.
മറ്റു പെണ്‍കുട്ടികളെപ്പോലെ നാണം കുണുങ്ങിയോന്നുമല്ല,അല്‍പ്പം തന്‍റേടം ഉള്ള പാര്‍ട്ടിയാണെന്ന് തോന്നി.

“പോയോ?”, അവളുടെ ചാറ്റ് ബോക്സ് വീണ്ടും ശബ്ദിച്ചു.

“ഇല്ല.” -ഞാന്‍ മറുപടി നല്‍കി.

“തനിക്ക് എന്തെങ്കിലും അറിയാമോ? ആയോധനകലയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട്?”-അവള്‍ ചോദിച്ചു.

കോളേജില്‍ ചെന്ന സമയം മുതല്‍ ഫെന്‍സിംഗ് എന്നും പറഞ്ഞു നടക്കുകയായിരുന്നു ഞാന്‍, ആധുനിക വാള്‍പ്പയറ്റ് എന്നാണു അതിനെ ലളിതമായി വിളിക്കുന്നത്.
എടുത്തുകേറി ഇതിനെപ്പറ്റിയൊക്കെ സംസാരിച്ചാല്‍ അവള്‍ എന്ത് കരുതും എന്ന് ഞാന്‍ ചിന്തിച്ചു.റിപ്ലെ കൊടുക്കാനായി തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ അവളുടെ ചാറ്റ് ബോക്സ് വീണ്ടും ശബ്ദിച്ചു.

“തന്‍റെ പ്രൊഫൈലില്‍  ഫേവറിറ്റ് ഗെയിം കളുടെ കൂട്ടത്തില്‍ ഫെന്‍സിംഗ് കണ്ടു,കുറച്ചു ഫോട്ടോസിലും കണ്ടു.അതുകൊണ്ട് ചോദിച്ചതാ..”

നമ്മള്‍ എങ്ങിനെ പറയണം എന്ന് വിചാരിച്ചിരിക്കുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ മറ്റൊരാള്‍ ചോദിക്കു¶Ø¯ള്‍ ഉള്ള ഒരു സന്തോഷമുണ്ടല്ലോ,അതൊന്നു വേറെ തന്നെയാണ്...

“അതേ,കോളേജില്‍ വെച്ച് തുടങ്ങിയതാ..” അതീവ സന്തോഷത്തോടെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.

“ഇപ്പോഴും ഉണ്ടോ അത്?”

“കോളേജില്‍ നിന്ന് ഇറങ്ങിയപ്പോഴേ ആ പരിപാടിയൊക്കെ ഞാന്‍ വിട്ടു.”

“കോളേജില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങിയെന്നോ? പക്ഷെ താന്‍ ഇപ്പോഴും എന്ജിനീയറിംഗ് വിദ്യാര്‍ഥി ആണെന്നാണല്ലോ ഇതില്‍ കാണുന്നത്...”

ഓഹ് ,സംസാരിക്കാന്‍ നമുക്കിഷ്ട്ടമാല്ലാത്ത ഒരു കാര്യം ഒരാള്‍ പറയണം എന്ന് പറയു¶Ø¯ള്‍ ഉണ്ടാകുന്ന ഒരു ദേഷ്യം ഇല്ലേ.. അതാണ്‌ എനിക്കിപ്പോള്‍ തോന്നിയത്.

“പഠിക്കണം എന്ന് വീട്ടുകാര്‍ പറഞ്ഞാല്‍ മാത്രം മതിയോ?നമുക്കുകൂടി തോന്നണ്ടേ?” -ഞാന്‍ അല്‍പ്പം ദേഷ്യത്തോടെ തന്നെ പറഞ്ഞു. അത് കാണിക്കാന്‍ ഒരു കലിപ്പ് സ്മൈലി യും ഇട്ടു.

“അപ്പൊ അതാണ്‌ കാരണം.”-ഭൂമി ഉണ്ടായതിന്‍റെ കാരണം കേട്ടപോലെ അവള്‍ മറുപടി തന്നു.

“അതിനെപ്പറ്റി കൂടുതല്‍ സംസാരിക്കാന്‍ തക്ക പരിചയമൊന്നും നമ്മള്‍ തമ്മിലില്ലല്ലോ ,അതുകൊണ്ട് തല്‍ക്കാലം നമുക്ക് ഈ ടോപ്പിക് ഇവിടെ നിര്‍ത്താം എന്താ?”

“തനിക്ക് ഇഷ്ട്ടമായില്ലെങ്കില്‍ വേണ്ട,സോറി”

“ഏയ് സോറിയൊന്നും പറയേണ്ട.തനിക്ക് അറിയില്ലല്ലോ ഇത്
എനിക്കിഷ്ട്ടമുള്ളതല്ലെന്നു,ആഹ്, അത് കളയ്, പിന്നെ?”.

എത്രയും വേഗം വേറൊരു ടോപ്പിക്കിലേക്ക് അവളുടെ ശ്രദ്ധമാറ്റാന്‍ ഞാന്‍ ശ്രമിച്ചു.

“ഞാന്‍ തനിക്കൊരു ഫോട്ടോ ടാഗ് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്,ഒന്ന് നോക്കാമോ?” അവള്‍ ചോദിച്ചു.

“ഇപ്പൊ നോക്കാം.ഒരു സെക്കന്‍റ്.”

മം.. ഒരു പടം, ഒരു ഭ്രൂണത്തിന്‍റെയും ഒരു ആണ്‍ കുട്ടിയുടെയും പടത്തിനൊപ്പം ഒരു അടിക്കുറുപ്പും.
 ‘പെണ്‍ ഭ്രൂണഹത്യ കൂടുന്നു, കൂടെ സമൂഹത്തില്‍ പുരുഷന്മാരുടെ എണ്ണം പെരുകുന്നു.’

“എന്താ ഇത്?”, ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.

“നമ്മുടെ നാട്ടിലെ ഇപ്പോഴത്തെ അവസ്ഥയാണ്!,ശരിക്കും പെണ്‍ഭ്രൂണഹത്യാ നിയമം ഒരു അവകാശമാക്കേണ്ടതാണെന്നാണ് എന്‍റെ അഭിപ്രായം.”-അവള്‍ പറഞ്ഞു.

പടച്ചോനെ... എന്ത് പെണ്ണാ ഇവള്‍?
അമ്മയാകേണ്ട ഒരു പെണ്ണല്ലേ ഇവള്‍ ? ,ഇത്തരത്തില്‍ പറയാന്‍ അവള്‍ക്കെങ്ങനെ കഴിയുന്നു?
തന്‍റെ വയറ്റില്‍ വളരുന്ന കുഞ്ഞിനെ നശിപ്പിക്കാന്‍ ഒരു അമ്മക്ക് സാധിക്കുമോ? ഇത് തന്‍റെ അവകാശമാണെന്നും  പറഞ്ഞ്?.
ലോകം മുഴുവന്‍ പെണ്‍ഭ്രൂണഹത്യയെ എതിര്‍ക്കു¶Ø¯ള്‍ ഇവള്‍ മാത്രം പറയുന്നു അതൊരു അവകാശമാക്കേണ്ടതാണെന്നു.ഞാന്‍ ഒന്നുകൂടി കണ്ണോടിച്ചു അവളുടെ അവസാനത്തെ വാക്കുകളിലേക്ക്,ശരിയാണ് അവള്‍ ഇത് തന്നെയാണ് പറഞ്ഞത്.

“താനെന്താ ഈ പറഞ്ഞു വരുന്നത്?” -വേറെന്ത് ചോദിക്കുമെന്നറിയാതായിപ്പോയി ഞാന്‍.

“ഭാവിയിലെ സ്ത്രീകളുടെ സുരക്ഷയെ കരുതിയാണ് ഞാന്‍ ഇത് പറഞ്ഞത്”. -അവള്‍ പറഞ്ഞു.

“സത്യമായിട്ടും എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല”,-ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.

“സ്ത്രീധനം ഇല്ലാതാകും ഞാന്‍ പറഞ്ഞ കാര്യം സംഭവിച്ചാല്‍”.

“ഭ്രൂണഹത്യയും സ്ത്രീധനവും തമ്മില്‍ എന്ത് ബന്ധം?”

“അത്, ഞാന്‍ പറഞ്ഞു തരാം”.

ഏതോ ഒരു മഹാ കാര്യം പറഞ്ഞു തരാന്‍ വ്യഗ്രതപ്പെടുന്ന ഒരു പ്രാഫസറിനെപ്പോലെ അവളുടെ മട്ടു മാറുന്നത് ഞാന്‍ എന്‍റെ മനസ്സില്‍ സങ്കല്‍പ്പിച്ചു..

“ഇപ്പോള്‍ പെണ്‍ഭ്രൂണഹത്യ കൂടുതലായി നടക്കുന്നു എന്ന് കരുതുക.കുറച്ചു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം.5 പുരുഷന് ഒരു സ്ത്രീ എന്ന കണക്കില്‍ വരും സെന്‍സസ്.
അങ്ങനെ കുറച്ചു വര്‍ഷങ്ങള്‍ കൂടി കഴിയു¶Ø¯ള്‍ പെണ്ണെന്നു പറയുന്ന ഈ വര്‍ഗം ഒരു അപൂര്‍വ ജീവിയായി മാറും.”

“അപൂര്‍വ ജീവിയോ?”,ഞാന്‍ ചിരിച്ചു J.

“ചിരിക്കണ്ട ഞാന്‍ മുഴുവനും പറയട്ടെ,ആ സമയത്ത് എന്‍ജിനീയറും,ഡോക്ട്ടരുമോക്കെയായ തന്‍റെ മകനു വേണ്ടി ഒരു പെങ്കോച്ചിനെയും തപ്പി ചെറുക്കന്‍റെ മാതാപിതാക്കള്‍ പരക്കം പായുന്ന ഒരു കാലം വരും.എവിടെയെങ്കിലും ഒരു പെണ്‍കുഞ്ഞു ജനിച്ചു എന്നറിയുമ്പോള്‍ ആ പെണ്‍കുട്ടിയെ തന്‍റെ മകനുവേണ്ടി ബുക്ക് ചെയ്യാന്‍ ഓടുന്ന കാഴ്ച്ച ഒന്ന് സങ്കല്‍പ്പിച്ച് നോക്കൂ..”

പറയുന്നത് മണ്ടത്തരമാണെന്ന് തോന്നിയെങ്കിലും ഈ സംഭവം ശരിക്കും നടക്കുകയാനെങ്കിലുള്ള  രംഗം ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ എനിക്ക് ചിരിയടക്കാനായില്ല.
അവളെ നിരുല്‍സാഹപ്പെടുത്താതിരിക്കാന്‍ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു

 “എന്നിട്ട്”

“എന്നിട്ടെന്താ ആ പെണ്‍കുട്ടികളുടെ ജനനത്തിനു ശേഷം മുതലുള്ള സകല ചിലവുകളും വഹിക്കാന്‍ പോലും സമ്മതിക്കുന്ന ചെറുക്കന്‍റെ വീട്ടുകാരുണ്ടാകും. അപ്പോള്‍ ശരിക്കും സ്ത്രീധനം എന്നൊന്ന് ഇല്ലാതാവുകയല്ലേ”.

അØടി മിടുക്കീ പറഞ്ഞു പറഞ്ഞു അവള്‍ പോയിന്‍റില്‍ എത്തിയല്ലോ?

“കൊള്ളാം നല്ല കാഴ്ച്ചപ്പാട്.പക്ഷെ ഈ പറഞ്ഞ അവസ്ഥയിലേക്ക് എത്തണമെങ്കില്‍ എത്ര പെണ്‍കുഞ്ഞുങ്ങളെ നാം അറിഞ്ഞു കൊണ്ട് കൊല്ലേണ്ടി വരും”,

എന്‍റെ ഈ ചോദ്യത്തിനു ഒരുത്തരം നല്‍കാന്‍ അവള്‍ക്കായില്ല.
പിന്നെ കുറച്ചു നേരത്തേക്ക് അവളുടെ അനക്കം ഒന്നും കണ്ടില്ല.
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ഞാന്‍ വീണ്ടും ടൈപ്പ് ചെയ്തു,

“താന്‍ പോയോ?”

“ഇല്ല”

“എവിടായിരുന്നു?”

“ഒരു മാഗസിന്‍ എടുക്കാന്‍ പോയതാ..”

“മാഗസിനോ? എന്തിനു?”

“കഴിഞ്ഞ ദിവസം മാതൃനാട് എന്ന മാഗസിനില്‍ കണ്ട ഒരു കാര്യമാണ് ഇത്.അല്ലാതെ ഇത് ഞാന്‍ പറഞ്ഞതല്ല. അവള്‍ പറഞ്ഞു.”

ഞാന്‍ ആലോചിച്ചു,ഇത് ഒരു മാഗസിനില്‍ വന്നുവെന്നോ? ഇതെല്ലാം മനുഷ്യനെ തെറ്റിലേക്ക് നയിക്കുന്നതല്ലേ?

“ആ ലേഖനത്തിന്‍റെ പേരെന്താ?.” അവളോട്‌ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.

‘പെണ്‍ബുദ്ധി’ അവള്‍ പറഞ്ഞു.

“വിഭാഗം?”

“വിഭാഗം.........നര്‍മ്മം !”

എന്‍റെ പൊന്നേ ഒരു തമാശയെയാണോ ഇവള്‍ ഇത്രത്തോളം സീരിയസായിട്ട് എന്നോട് പറഞ്ഞത്?
ശരിക്കും പെണ്‍ബുദ്ധി, പിന്‍ബുദ്ധി എന്ന് പറഞ്ഞ ചൊല്ല് എന്തുമാത്രം ശരിയാണെന്ന് ഞാന്‍ ആലോചിച്ചു.

“അയ്യോ! സോറി റിനൂ.... ഞാന്‍ അത് ശരിക്കും കണ്ടില്ലായിരുന്നു”.

“സാരമില്ല,ഇനിയെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും കാര്യം സീരിയസായിട്ട് പറയണമെന്നുണ്ടെങ്കില്‍ ആദ്യം അതിലെന്തെങ്കിലും കഴØണ്ടോ എന്ന് നോക്കണം.എന്നിട്ടേ അത് ഒരാളുടെ മുന്നില്‍ അവതരിപ്പിക്കാവൂ... മനസ്സിലായോ?”

ഒരു കുട്ടിയുടെ തെറ്റ് തിരുത്തിക്കൊടുക്കുന്ന അധ്യാപകന്‍റെ ഗൌരവത്തോടെ ഞാന്‍ അവളോട്‌ പറഞ്ഞു.ശരിക്കും ഞാന്‍ ചിരിക്കുകയായിരുന്നു.വീഡിയോ ചാറ്റ് അല്ലാതിരുന്നത് കൊണ്ട് അവള്‍ക്കത് മനസ്സിലായി കാണില്ല.

“ഉം”-, ഒരുമാതിരി നാണംകെട്ട അവസ്ഥയിലാണ് അവളെന്ന് എനിക്ക് ഈ ‘ഉം’ പറച്ചില്‍ കേട്ടപ്പോഴേ മനസ്സിലായി.

ശരിക്കും പാര്‍വതിയുമായുള്ള സംഭാഷണം എനിക്ക് ഒരുപാട് ഇഷ്ട്ടമായി.
ഇത്തരത്തില്‍ ഇനിയും തുടര്‍ന്നാല്‍ അവള്‍ ഉടന്‍ തന്നെ ലോഗൌട്ട് ചെയ്യുമെന്ന് തോന്നി.അതുകൊണ്ട് ഞാന്‍ വീണ്ടും അവളോട് കൂടുതല്‍ കാര്യങ്ങള്‍ ചോദിക്കാന്‍ തുടങ്ങി,വീട്ടിലാരോക്കെയുണ്ട്,അവരൊക്കെ എന്ത് ചെയ്യുന്നു,പഠിത്തമൊക്കെ എങ്ങിനെ പോകുന്നു എന്നൊക്കെ...
സമയസൂചി പലവട്ടം വൃത്തങ്ങള്‍ വരച്ചു.രാത്രിയുടെ അവസാന നിമിഷം വരെ ഞങ്ങള്‍ സംസാരിച്ചിരുന്നു.
ഒടുവില്‍ അവള്‍ പറഞ്ഞു

 “റിനൂ.. എനിക്ക് നല്ല ഉറക്കം വരുന്നു..നമുക്ക് ഇനി നാളെ സംസാരിച്ചാല്‍ പോരേ എന്ന്” .

എന്‍റെ ഉറക്കം അപ്പോഴത്തേക്കും പØയും എരുമേലിയും കടന്നിരുന്നു.

അതെന്താ ഈ പെണ്‍കുട്ടികള്‍ക്ക് മാത്രം പെട്ടെന്ന്‍ ഉറക്കം വരുന്നേ..
ഒരുപാട് നാളുകളിലെ അനുഭവത്തിന്‍റെ വെളിച്ചത്തില്‍ പോലും എനിക്ക് ആ ചോദ്യത്തിനുത്തരം കണ്ടെത്താനായിട്ടില്ല.
മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെയാണെങ്കിലും ഞാന്‍ പറഞ്ഞു

“ശരി.നിന്‍റെയിഷ്ട്ടം പോലെയാകട്ടെ.”

രണ്ടു bye , bye ക്ക് ശേഷം അവളുടെ ചാറ്റ് ബോക്സിലെ പച്ച വെളിച്ചം അപ്രത്യക്ഷമായി.

സിസ്റ്റം ഷട്ട്ഡൌണ്‍ ചെയ്തതിനു ശേഷം കട്ടിലിനടുത്തെക്ക് നടന്നടുത്തു.
കട്ടില്‍ കണ്ടപ്പോ ,എരുമേലിക്ക് പോയ ഉറക്കം പണ്ട് ഇന്ത്യ വിടാറുള്ള റോക്കറ്റ് പോലെ തിരിച്ചു വന്നു.
ഫാനിന്‍റെ സ്പീഡ് മാക്സിമത്തില്‍ ഇട്ടിട്ടു ഞാന്‍ പുതപ്പിനടിയിലെക്ക് ചുരുണ്ട് കൂടി.
ഞാന്‍ ആലോചിച്ചു, അവള്‍ പറഞ്ഞത് ഒരുതരത്തില്‍ നല്ല കാര്യമല്ലേ? അപൂര്‍വ ജീവിയുടെ വിഭാഗത്തില്‍ ഈ പെണ്‍വര്‍ഗം വരു¶Ø¯ള്‍ അവരെ സംരക്ഷിക്കാനും ഒരുപാട് പേര് കാണും.സ്ത്രീധനത്തിന്‍റെ പ്രശ്നങ്ങളും ,അമ്മായിയമ്മപ്പോരും ഇല്ലാതാകും.ആ കാലŒട്ടത്തില്‍ ഒരു പെണ്‍കുഞ്ഞു പിറന്നു കാണാന്‍ ആളുകള്‍ ആരാധനാലയങ്ങളില്‍ ക്യൂ നില്‍ക്കുന്നതും നമ്മള്‍ക്ക് കാണാന്‍ സാധിക്കും.
അവള്‍ പറഞ്ഞതിലും ഒരു ചെറിയ കാര്യമില്ലേ?
ആണെന്നും അല്ലെന്നും എന്‍റെ മനസ്സ് പറഞ്ഞു.
ധോണി അവസാന പന്തില്‍ സിക്സറടിക്കുമോ ഫോര്‍ അടിക്കുമോ എന്ന് നമ്മള്‍ ചിന്തിച്ചിരിക്കുന്നത് പോലെ,മഴ പെയ്യാനും പെയ്യാതിരിക്കാനും സാധ്യതയുണ്ടെന്ന് പറയുന്ന പോലെ.
ഞാന്‍ മൊബൈല്‍ എടുത്തു ഫേസ്ബുക്ക് ഓപ്പണ്‍ ചെയ്തു,മെസ്സെജുകളില്‍ അവളുടെ മറുപടികള്‍ ആദ്യം മുതലേ വായിച്ചു നോക്കി.വീണ്ടും അവളോട്‌ സംസാരിക്കണം എന്ന് തോന്നി.
അവളുടെ മെസ്സേജുകളുടെ അവസാനം ഞാന്‍ ഇങ്ങനെ എഴുതി.




“ഒരുപാട് നേരം എന്നെ ചിന്തിപ്പിക്കുകയും,ചിരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്ത ഈ സുന്ദരികുട്ടിയുടെ ശബ്ദം കേള്‍ക്കാനായി എന്‍റെ കാതുകള്‍ കൊതിക്കുന്നു.
അതിനായി തന്‍റെ മൊബൈല്‍ നØര്‍ ഞാന്‍ ചോദിച്ചോട്ടെ....
തരില്ലേ നീ...”
തരില്ലേ നീയോ? അത് ഒരു മാതിരി പക്കാ പൈങ്കിളി വര്‍ത്തമാനമായിപ്പോയതുപോലെ തോന്നി.
ആ വരി മൊത്തമായി ഇറേസ്സ് ചെയ്തിട്ട്.

“ മറ്റു പ്രശ്നങ്ങളൊന്നും തനിക്കില്ലെങ്കില്‍ ഒരു പത്തക്ക സംഖ്യ റിപ്ലെയായി ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചോട്ടെ?” എന്നാക്കി.ഞാന്‍ ഒരല്‍പം രസികനാണെന്നവള്‍ കരുതിക്കോട്ടെ.

ഒന്നുകൂടി അത് മതിയാകുമോ എന്ന് വായിച്ച് നോക്കിയിട്ട് ഞാന്‍ send  ബട്ടണ്‍ ക്ലിക്ക് ചെയ്തു.കുറച്ചു നേരം ഞാന്‍ അതേ പേജ് തന്നെ റീഫ്രെഷ് ചെയ്തു കൊണ്ടേയിരുന്നു.റിപ്ലെ ഒന്നും വരുന്നില്ലെന്ന് കണ്ടപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പതിയെ മൊബൈല്‍ താഴ്ത്തി വെച്ചു.

ഹും.. അവളുടെ റിപ്ലെ എന്തായിരിക്കും എന്ന് ഞാന്‍ ചിന്തിച്ചു.നØര്‍ ചോദിക്കണമായിരുന്നോ? എന്നെപ്പറ്റി അവള്‍ എന്ത് കരുതും?
അയച്ച മെസ്സേജ് ഡിലീറ്റ് ചെയ്യാന്‍ പറ്റില്ലല്ലോ?
ഒരു എത്തും പിടിയും കിട്ടാതായപ്പോള്‍ എന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ താനേ അടഞ്ഞു തുടങ്ങി.

പെട്ടെന്ന് റൂമിലാകെ ഒരു പ്രകാശം !.
അടഞ്ഞു വന്ന എന്‍റെ കണ്ണ് തോക്കില്‍ നിന്നും ബുള്ളറ്റ് പോകുന്ന വേഗതയില്‍ തുറന്നുവന്നു. നോക്കിയപ്പോള്‍ ഫോണില്‍ ഒരു മെസ്സേജ് വന്നതാണ്.ആദ്യം കരുതി കസ്റ്റമര്‍ കെയര്‍ ആയിരിക്കുമെന്ന്.പിന്നീട് വിചാരിച്ചു ഇനി അവള്‍ റിപ്ലെ അയച്ചതാണെങ്കിലോ?.ഞാന്‍ മെസ്സേജ് നോക്കി.ഫേസ്ബുക്കില്‍ നിന്നും വന്ന മെസ്സേജാണ്...

തുറന്നു നോക്കി..

“Parvathy varma to you: 9********* CMN”.
ഒരു ഫോണ്‍ നØരും പിന്നെ CMN_ഉം

CMN എന്താണെന്ന് മനസ്സിലാകുന്നതിനു മുന്‍പേ എന്‍റെ വിരലുകള്‍ ആ നØരുകള്‍ ഡയല്‍ ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു.










________________________
ആശയത്തിനുള്ള കടപ്പാട്: ആശ്രയ,മാതൃനാട് എന്ന മാഗസിന്‍റെ 2013 ഫെബ്രുവരി ലക്കം. എം.ആര്‍.സി നായര്‍ എഴുതിയ 'പെണ്‍ബുദ്ധി' എന്ന നര്‍മം.
___________________________